De plotse traumatische dood
Niet ieder overlijden is natuurlijk en niet altijd altijd zijn we er klaar voor. We staan er niet bij stil dat het ook heel plots kan gebeuren en dat dan een aantal zaken die je zeker nog afgewerkt zou willen hebben worden achtergelaten. Gelukkig vangen de bijna doodervaringen de meeste stervenden heel goed op maar soms komt de dood zo ongepast, is die zo onnatuurlijk, agressief, hatelijk en onrechtvaardig dat men niet loskomt van het aardse.
Ik wil dit onderwerp nu benaderen vanuit het gezichtspunt van de overledenen. Een hevige emotionele dood is vaak een reden om niet op de normale manier over te gaan zoals via een bijna doodervaring naar gene zijde. Stel dat je onlosmakelijk verliefd was op je partner en dat je vermoord werd in de oorlog. Je hebt geen afscheid kunnen nemen en je wil je liefde niet loslaten, dan is het heel goed mogelijk dat je nog een tijdje blijft rondhangen rond je geliefde. In de oorlog zijn dus hierdoor ook veel crisisverschijningen gezien, maar de meeste konden hierdoor toch afscheid nemen en gingen kort erna vredig over. Vaak zijn in zo'n situatie heel veel overledenen en helpt de ene de andere over te stappen. Toch zijn er ook die blijven hangen in hun oorlogsgebied, bij hun groep of in hun woning. Dit komt voor als de oorzaak van de dood, zo angstig of verwarrend verliep dat men deze angst of verwarring blijft houden en niet begrijpt dat men dood is.
Heel moeilijk wordt het als je agressief vermoord werd tijdens een brutale misdaad waarbij je wraakgevoelens je emoties blijven vasthouden. De film Ghost illustreert dat zeer realistisch.
Ook een heel plots dodelijk ongeval kan in sommige omstandigheden iemand aardgebonden houden. De geest die je ziet op de foto vlak na het ongeval, is van een vrouw die nadien ook nog door de bewakingscamera's van het autokerkhof te zien was en op zoek leek naar haar auto en wat er exact gebeurd was.
Bij zelfmoord, meestal om reden van bepaalde kwellingen, verslavingen, levensmoeheid en andere af te zijn, merkt de zelfmoordenaar ook vaak dat men er nog is en ziet hij hoe zijn daad anderen met levenslange problemen kan opzadelen. Natuurlijk is hij ook niet van eigen problemen verlost en kan hij er nu veel minder aan doen of kan die nu veel moeilijker hulp krijgen.
Een geest kan ook in onrust aardgebonden blijven als hij bijvoorbeeld na zijn dood zijn onschuldige veroordeling nog graag wil kunnen aantonen.
In al deze gevallen kan het voorkomen dat de overledene niet is overgegaan via zijn bijna doodervaring. Men is getraumatiseerd achtergebleven en kan nadien niet gemakkelijk meer weg. Het zijn alle toestanden die ervoor verantwoordelijk kunnen zijn dat iemand nog erg lang blijft rondhangen op de plaats van het trauma, in de woning, rond de geliefde, een bedrijf en meer. In geval van zelfmoord hangt men vaak rond anderen, vooral in gevallen zoals bijv. verslaving.
Als er na zo'n dramatische gebeurtenissen door verwanten gemerkt wordt dat iemand nog tekens wil proberen geven, dan is dat niet alleen om te tonen dat men er nog is, maar is dat vaak tegelijk ook een noodkreet naar hulp.
Als er zo'n tekens mogelijk zijn is de overledene niet aan gene zijde.
Waar een heel zwaar psychologisch trauma voorafging kan een overledene in sommige zeldzame gevallen zijn laatste uren steeds weer herbeleven, zoals een nachtmerrie die regelmatig terugkeert. Gelukkig is dit zeldzaam.
Mits wat kennis van deze materie kan je in sommige gevallen zelf je aardgebonden overleden verwant al heel goed bijstaan. Vaak is de situatie complexer en moet niet alleen het trauma verwerkt worden maar moet de overledene opnieuw de weg vinden om de overstap te kunnen maken. Heel vaak is zelfs het geloof in "gene zijde" er niet en gelooft men zelf ook niet dat men dood is. Eigenlijk is men ook niet dood. Men durft vaak de stap niet meer maken naar het "onbekende" van iets waar men niet in gelooft. Hier is hulp nodig van buitenaf.
Vaak is enige communicatie of psychisch aanvoelen nodig om te kunnen helpen. Daarom kan men soms zo lang blijven hangen dat je van spookgevallen kan spreken. Deze gaan uiteindelijk wel geholpen worden, maar verkeren nog steeds in wacht.
Als men vermoedens heeft dat zoiets mogelijk is gebeurd, is het natuurlijk beter om meteen te proberen helpen terwijl men kan vermoeden wat er aan de hand is dan dat dit na generaties moet uitgepuzzeld worden.
De overledene is immers niet alleen slachtoffer van zijn eigen traumatische dood, maar mist de ontvangst in de groene weiden van het hiernamaals. Vaak kan men hier niet uit zichzelf niet meer naartoe en duurt het tot men hulp krijgt.
aura-oasis
Contact
Geen opmerkingen:
Een reactie posten