Aura-Oasis - - Studie en onderzoek van paranormale fenomenen

woensdag 5 augustus 2015

Bewustzijn uit lichaam of onstoffelijk?

Is geest een product van ons lichaam? 

Onze geest incarneert in een menselijk voertuig. Dit zal de geest het hele leven vasthouden. Als het lichaam het opgeeft volgt de bijna doodervaring en daarop komen we weer thuis waar we vertrokken voor deze aardse incarnatie.

Als we hier op aarde zijn zit onze geest in deze werkelijkheid en in dit lichaam gevangen. Als we lichamelijke noden ervaren zoals pijn is het logisch dat ons bewustzijn dit signaal opvangt zodat we ons lichaam zo goed mogelijk kunnen beschermen of onderhouden.

Onze geest oefent echter ook een enorme invloed uit op ons lichaam. We kunnen met onze geest ons lichaam uitschakelen door bijv. vergif te nemen. Dan hangen we hier nog wat rond zonder fysiek lichaam en is er geen voeding nodig.
We kunnen echter niet meedoen in het aardse reilen en zeilen en we kunnen ons ook niet waarmaken in het leven na dood tenzij we over de grens naar het Lichtrijk zijn kunnen gaan.

In deze niet-aardse realiteit hebben we geen fysiek lichaam meer nodig maar we hebben wel een lichaam dat zelfs nog echter is. Het is niet nodig om te eten maar wie wil kan dit.

Dat bedoel ik dus.

Diverse uitspraken onder deze topic zijn grotendeels juist als ze in hun juiste context worden bekeken. Daar moet dus echter bijgezegd worden in welke van de 3 toestanden de bewering klopt. (aards, spook, lichtrijk)

Aangezien er in de drie toestanden bewustzijn mogelijk is, is het niet nodig een fysiek aards lichaam te hebben.

30 jaar geleden probeerde men computers al uit te rusten met een soort zelfbewustzijn maar men zag in dat dit niet kon. Alles moet voorgeprogrammeerd zijn en zelfs al zit het programma meteen vastgebakken in de hardware, het blijft een programma.
Het omgekeerde, een menselijk bewustzijn via het lichaam herstellen van "geestelijke stoornissen" kan niet, tenzij de kwelling door het lichaam veroorzaakt wordt. De meeste zijn volgens mij psychisch en in sommige gevallen spookachtig, waarmee ik bedoel dat de geest niet goed vastzit in het lichaam en wat zweeft tussen aardse werkelijkheid en andere dimensies. In dit ernstige geval is de perceptie van ons bewustzijn verstoord en nemen we dingen waar die anderen niet zien of kan de geest het lichaam maar gedeeltelijk gebruiken. Geen van deze stoornissen kunnen met scanners aangetoond worden. Ook niet door chemisch onderzoek van hersenkwabben of door stoffen in het bloed. Stoffen in het bloed, zoals drugs kunnen de aardse zintuiglijke perceptie echter veranderen of verstoren waardoor de geest meer loskomt van het lichaam of net omgekeerd, de zintuiglijke waarnemingen en gevoelens intensiever beleeft.

Dus, het ligt eraan hoe je de uitspraken van iemand omtrent bewustzijn beschouwt en in welke toestand.

Een robot bewustzijn laten creëren zou erop neerkomen dat we een machine maken met mechanische mogelijkheden en verder met rust laten. Deze robot zal dus ervaring moeten opdoen en zichzelf constant bijsturen. Hij zal moeten weten waar hij wil voor dienen en zichzelf moeten kunnen onderhouden en herstellen, ook bij onbekende oorzaken waarbij deze moeten opgespoord worden en er een remedie moet gevonden worden om de oorzaken te vernietigen die hem kapot maken.
Ik kan me voorstellen dat de mens zal willen proberen de robot te verbeteren (upgraden) en dat zal niet altijd geslaagd zijn. De robot met bewustzijn zou dan de mens als saboteur kunnen zien en iets uitdenken om de mens te vernietigen zoals wij met onze bacteriën of andere lichamelijke gevaren doen.

Ik denk dat "geest (bewustzijn)" nog een beetje boven ons petje gaat en we dit niet zelf kunnen creëren want dat zou erop neerkomen dat we leven kunnen scheppen.

Dit is mijn beschouwing maar nu uitgelegd in meer details. Iedereen mag van mij vanuit een andere hoek beschouwen en daardoor tot een afwijkende conclusie komen. Omtrent zo'n onderwerp is het zelfs nodig dit vanuit alle invalshoeken grondig te bekijken en te overwegen.


aura-oasis  
Andere artikels 
Contact