Aura-Oasis - - Studie en onderzoek van paranormale fenomenen

zaterdag 31 maart 2012

Transparante verschijning



De geest met de hoed
Wie is het? Hij is grijs, zonder kleur, heeft een hoed op, heeft een sjaal, draagt een regenjas en gedraagt zich heel gewoon. Hij ziet er heel levendig uit, maar is transparant en je merkt hem op in je badkamer als je uit de douche stapt. Hij staat tegen de deurkozijn geleund want de deur is opengelaten.
Hij staat je even te bekijken als je uit de douche stapt en gaat daarna de badkamer buiten en vervolgt zijn weg. Je hebt direct met zekerheid door dat dit een geest is...
 
Dit overkwam een vrouw die dit voorval nooit meer zal vergeten en welk haar levenslang overtuigde. Ze schrok angstig van de overtuigende verschijning van de man. Ze schatte die ze ongeveer 50 jaar en hij leek thuis te horen in de jaren 40.

Het vervolgde echter nog want later hoorde ze nog voetstappen en werd zijn schim door een raam ook door haar zoon gezien.

Toen ze de badkamer uitvluchtte, zag ze de man ook nog in haar slaapkamer zitten. Latere waarnemingen waren in de gang, in de keuken en op de trap. De voetstappen gingen daarna nog een tijdje verder.

Haar zoon werd eens op een nacht wakker en vertelde dat hij een man in de hoek had zien zitten.

Als we op zoek gaan naar mogelijke oorzaken voor die verschijning merken we de vooroorlogse woning op, maar daar is niet echt een reden om dit daaraan te wijten.
Een tijd ervoor had ze eens een man dood zien liggen in een gracht. Die had zich zo waarschijnlijk zelf verdronken. Hij stonk al toen ze die vond. Deze had ook ongeveer dezelfde kleding aan.

Het laatste dat binnen in huis was gekomen was een oude buffetkast en omdat ze dacht dat het daardoor kwam, wilde ze die weg. Toen hield het op.

Het begon echter toen bij de persoon die deze buffetkast absoluut wilde hebben. Ook die maakte zich bang.
Het verband met de kast lijkt dus duidelijk. Maar waarom? We zullen het nu niet meer te weten komen. Misschien staat die nu ergens waar nu vreemde dingen gebeuren. 

Reacties graag via Forum

maandag 26 maart 2012

Overtuigd van het paranormale


Allergisch voor het paranormale? 
Vaak wordt het paranormaal en het alternatief onderzoek graag onverantwoord verklaard door de tegenstanders ervan. Die zijn puur dogmatisch en hebben een voorgevormd oordeel. Hiermee willen sceptici het nog bestaande onderzoek ondermijnen. 

Vaak betreft het ook machtspersonen die al te graag op hun titel bouwen. Ook legt men blijkbaar de hiaten in hun verklaringen voor hun uitleg gewoon terzijde. Wat niet past in de opvatting wordt gewoon genegeerd als het niet terzijde kan gelegd worden. Op de de niet verklaarbare zaken, geeft men gewoon geen antwoord. Hoogstens zegt men eens dat het vreemd is en trekt verder de schouder op. Nochtans hoeft men maar een witte raaf te vangen om te bewijzen dat witte raven bestaan.

Er zijn wel heel duidelijke aanwijzingen voor het feit dat sommige paranormale dingen blijken te kunnen. Dat wil niet zeggen dat daarmee alles kan en dat er geen bedriegers en charlatans bestaan, zoals in gelijk welke branche, denk maar aan andere oplichters en zakkenrollers in andere erkende branches. Zo is het wel gekend van verzekeringen, beleggingen, ziekenhuiskosten en dergelijk dat men daar soms ernstig misbruik maakt . Maar ook met overheidsgelden wordt vaak druk gemorst.

Het dient inderdaad aangetoond te worden. Maar doordat tegenover wetenschappelijk verantwoorderbaar onderzoek, het paranormaal en alternatieve het vaak moet doen met eigen financiële middelen zitten die ernstig in de verdrukking. De tegenstanders ervan genieten voor hun theorieën wel onderzoek dat gefinancierd is en tijdens dik betaalde werkuren. Vaak zijn veel theorieën ontoereikend maar gelden ze tot dezelfde wetenschap ze corrigeert.

Slechts heel zelden en alleen met sterke argumenten, kan men zoiets als erkend onderzoek naar Bijna Doodervaringen nog doen. We kunnen daarom alleen al de erkenning voor het onderzoek naar BDE's door Anja Opdebeeck door de KUL al toejuichen. Er zijn genoeg witte raven, en genoeg vorige onderzoekingen geweest om toch enkele van deze zaken te verantwoorden. Wie deze dingen zorgvuldig onderzoekt, zal vele dingen vinden die niet verklaard kunnen worden met tot hiertoe wetenschappelijke hypotheses. Waren bijvoorbeeld maagzweren vroeger niet het resultaat van stress ipv een bacterie? En vormt de psycho-somantiek vaak niet een onderliggende oorzaak van fysieke kwalen? 

De meeste mensen kunnen vaak veel naar paranormaal ruikende zaken niet bevatten. Dit verandert altijd door een eigen intense ervaring. Zo zijn er paranormale ontmaskeraars geweest, die daarna hevige overtuigden zijn geworden. Zelf zoek ik geen bovennatuurlijke oorzaak maar een die wel, mits bevattingsvermogen en verder inzicht verklaard en begrepen kan worden.

Het zogezegde paranormaal onderzoek door tegenstanders wordt uiteraard niet serieus gedaan door mensen die dit niet openstellen. Zijn er resultaten dan hoor je daar niets meer van. Ze staan er immers op voorhand lijnrecht tegenover en hebben er teveel bij te verliezen, waarom hebben ze anders hun naam zo gekozen en zijn hun doelen het tegenovergestelde. Ook moet zo'n onderzoek door onafhankelijken kunnen gebeuren, want ik denk niet dat een helderziende die het goed kan en omringd is door tegenstanders, verwerpers en bespotters, het in die omstandigheden nog gemakkelijk kan.

Echter, voor wie open blijft bij het onderzoek zijn sommige paranormale fenomenen gewoon een overtuiging. (foto: magnetische mensen)

Reacties graag via Forum

zaterdag 17 maart 2012

Feiten van de bijna doodervaring (2/2)


Waarom de bijna doodervaring zou bijzonder is (2)
Klinisch dood houdt in dat er een zogenaamde “flatline” hersengolf is, geen enkele meetbare activiteit van de hersenen. Deze flatline treedt ook altijd op nadat het hart enkele seconden tot maximaal 8 sec stil ligt.
Alleen in die toestand komt deze karakteristieke BDE voor. Niet tijdens droom, niet tijdens hallucinatie, niet tijdens psychedelische drugtrip. Tijdens dergelijke ervaringen is er ook geen flatline hersengolf.

Wetenschappelijk staat het vast dat er geen bewustzijn is tijdens een flatline. Critici die zouden zeggen dat er wel nog bewustzijn zou kunnen zijn in die toestand, zeggen immers automatisch dat het bewustzijn of de geest iets anders is dan onze hersenen. Daarom is daar geen discussie over mogelijk. Er wordt trouwens nooit een flatline gezien tijdens coma, bewusteloosheid, slaap, drugervaring… alleen bij klinische dood.
Men zou immers beweren dat er bewustzijn mogelijk is zonder functioneren van onze hersenen. Dit is een onoverkomelijke paradox.

Daarom zoeken veel sceptici hun heil bij de korte tijd tussen bewustzijn en flatline. Tijdens deze zeer korte periode zou een ervaring kunnen voorkomen. Men moet dan wel ook zeer veel ervaren op deze zeer korte tijd om het langs die ontsnappingsweg weg te kunnen houden van metafysische, spirituele of paranormale verklaringen.

In geval de bijna doodervaring zich tijdens de overgang van hersenactiviteit naar flatline zou voordoen, zou alles verklaard kunnen worden zonder de paradox die optreedt voor iedere bewering dat het zich zou kunnen voordoen tijdens een flatline. Althans, zo lijkt het.

Maar ook de alternatieve verklaring dat de BDE zou kunnen geproduceerd worden tussen bewustzijn en flatline, stort onherroepelijk neer bij sommige getuigenissen van wat men zag tijdens men een flatline had.
Velen rapporteren immers een uittreding die correcte waarnemingen beschrijft van dingen die men onmogelijk kon weten als men niet bewust was zijn tijdens de flatline. Vele beschrijven immers hoe ze bepaalde zaken van buiten hun lichaam zagen terwijl deze gebeurden TIJDENS FLATLINE omdat wat ze waarnamen zich immers afspeelde tijdens een flatline en niet tussen leven en klinische dood.

De BDE is dus zo bijzonder omdat zowel de verklaring dat deze tijdens een flatline zouden voorkomen, als tijdens de periode tussen bewustzijn en flatline, schaakmat stellen.

Zoals we hier uitlegden stelt de eerste verklaring simpelweg dat bewustzijn en hersenen afzonderlijke dingen zouden zijn,  welke voor de wetenschap een absolute paradox zijn
en
de tweede verklaring dat er bewustzijn kan voorkomen na de toestand tussen leven en klinische dood, wat net als de eerste zou impliceren dat geest buiten de hersenen een feit is.

Geen enkele wetenschappelijke verklaring geeft een sluitende verklaring die niet met zichzelf in strijd is. De BDE komt voor zonder hersenactiviteit.

Er zijn nog andere bijzondere implicaties van een BDE. Dit is er slechts één.
Reacties graag via Forum

zondag 11 maart 2012

Feiten van de bijna doodervaring (1/2)


Waarom de bijna doodervaring zo bijzonder is (1)

Van alle paranormale ervaringen die we kunnen hebben is de BDE het meest indrukwekkend. Het is niet alleen overtuigend voor wie het meemaakt, het plaatst ook zeer ernstige vragen bij onze wetenschappelijke opvattingen over onze hersenen.
Onze hersenen zouden immers, naast het commandocentrum voor onze spieren en lichaamscoördinatie, ook de zetel zijn van ons bewustzijn.

Dat iemand die bewusteloos is, niet kan nadenken staat zonder meer vast. Ook voor coma wordt dit algemeen aangenomen, al zijn er wel mensen die alles horen en voelen. Bewusteloos of coma, we mogen niet vergeten dat onze hersenen nog activiteit vertonen. Dromen zijn mogelijk. Als we ons een droom herinneren zit daar geen vaste lijn in met andere dromen of dromen van andere dromers. Niemand droomt iets gelijkaardigs en het volgt geen bepaald patroon.

We kunnen iedere droom echter perfect detecteren via een medisch toestel dat de hersenactiviteit optekent en dat men zelfs heel veel gebruikt bij slaaponderzoek. Ook kan je zien dat in de periodes tussen de dromen de hersenactiviteit niet vlak is. Er is geen flatline. Dit geldt uiteraard ook voor hallucinaties die vaak totaal bizar zijn en vaak botsen met wat mogelijk is in onze wereld zoals we die kennen. Ze missen iedere vergelijking met iets dat in het gewone leven als realistisch geldt. Net als bij dromen is ook geen enkele hallucinatie vergelijkbaar met die van een ander. Nadat iemand zijn hallucinatie voorbij is, weet hij vaak met zekerheid dat wat hij waarnam iedere logica mist en dat het simpelweg niet klopt.
In een droom weten we bij het wakker worden ook dat het slechts een droom was.

Bij mensen die klinisch dood zijn geweest herinneren er zich velen een grensoverschrijdende ervaring zoals we die kennen als de bijna doodervaring. Behalve het feit dat de ervaringen zo algemeen gelijklopend zijn komen zij niet voor tijdens hersenactiviteit zoals die gemeten kan worden.

Klinisch dood houdt in dat er een zogenaamde “flatline” hersengolf is, geen enkele meetbare activiteit van de hersenen. Deze flatline treedt ook altijd op nadat het hart enkele seconden tot maximaal 8 sec stil ligt.
Alleen in die toestand komt deze karakteristieke BDE voor. Niet tijdens droom, niet tijdens hallucinatie, niet tijdens psychedelische drugtrip. Tijdens dergelijke ervaringen is er ook geen flatline hersengolf.

Wordt vervolgd.

Reacties graag via Forum