Uittreden

Even was ik geest.
Bij een ongeval hoorde ik eerst een zeer irritant bijengezoem in mijn hoofd. Dat was erg luid tot het ineens ophield, ik wist toen nog niet waardoor. Het verhaal heb ik al eens diepgaand uitgeschreven en je vind het hier.

Maar ik herhaal het even kort in de grove lijnen:
Na het gezoem, volgde in de persoon die de hulpdiensten ging bellen. Als hij net de telefoon neer legde hoorde ik de 100 al waardoor ik dacht "dat kan toch niet zo snel?" en stelde me te kijken vooraan aan de straat en idd, daar kwamen ze net door de bocht gereden. Bij het uitstappen liepen ze me bijna omver en moest ik opzij springen.
Ik weet dat ik nog gekleed was tijdens de uittreding maar besefte dat alles wel heel snel ging. Zo snel als de gedachte stond ik bijv. aan de straat. Bij velen gaat het zo en men hoeft zelfs niet altijd in bewusteloze toestand te zijn.

Zo heb ik een verhaal dat ooit in het vroegere forum gepost is, waarbij iemand met een hartaanval die naar haar werk reed, plots in de passagierszetel naar zichzelf keek die haar tot aan het werk reed waar ze gevonden werd. Zelf plopte ze daar op dat moment terug in haar lichaam. Iemand had haar gered via haar eigen lichaam want anders zou het te laat geweest zijn.

Ik heb ook een verhaal van iemand die aan het fietsten was en die zichzelf ineens vanuit de hoogte zag.

Ook lees je dat veel bij bijna doodervaringen. Het is vaak een der eerste elementen.

Een tweede categorie uittredingen vinden we best omschreven bij Robert Monroe. Dit zijn spontane uittredingen die hij leerde oefenen. Dat is natuurlijk het ideaal maar niet iedereen kon het leren zoals hij dacht. Hiervoor moest hij met zijn workshops overstappen naar astrale projecties. Verkennen door je voor te stellen dat je ergens bent en er lucide kan waarnemen. Dat is niet hetzelfde. Iedere nacht hebben we trouwens ook zoiets, dromen. Zo zijn vooral visionaire dromen die zelfs in de tijd vooropgelopen hebben. Dit doet nadenken omtrent de aard van onze werkelijkheid. Tijd en ruimte is iets dat vanuit het nu verbonden is. Velen hebben de methode van Monroe proberen oefenen maar weinig slaagden. Degene die slaagden waren nog het meest die, die in ontspannen toestand gewoon vroegen hun uit hun lichaam te trekken. De echte uittreding, de aardse dus, komt vaak alleen voor bij bijna doodervaringen. Eigenlijk ben je op dat moment een spook. Toch zijn er ook mensen die niet geheel vast in hun lichaam zitten. Ze zitten er slechts losjes in en hun bewustzijn is deels fysiek, deels astraal. Hierdoor kunnen ze anderen waarnemen of kunnen ze stemmen horen van aanwezige entiteiten. Deze beseffen dat ze met deze persoon kunnen communiceren en binden er zich vaak aan omdat die een lichaam heeft.

Zo bieden uittredingen de sleutel tot het in elkaar vallen van veel verschillend geachte paranormale fenomenen, zoals bijna doodervaringen, spookervaringen, aardgebonden entiteiten en andere.

Aura-Oasis
www.aura-oasis.be

Geestwaarnemingen

Getuige van geestelijke activiteiten

De eerste meldingen van geesten kreeg ik via getuigenissen. Ik kon het bij vrienden die ook maar een beetje geïnteresseerd waren in paranormale fenomenen goed vinden. Zo meldde men me de eerste ervaringen omdat ze me konden vertrouwen.

Een van de eerste was van een vrouw die toen ze net gescheiden was, inwoonde bij haar zieke grootmoeder. Die was zo ernstig ziek dat ze in het hospitaal lag.
Ze vertelde me dat ze op een nacht haar grootmoeder zag thuiskomen en zag haar op haar slaapkamer komen. Ze begreep er natuurlijk niets van en vroeg "zijt gij nu thuis?"
"Ja, ik ben genezen" antwoordde de grootmoeder. De kleindochter begreep er natuurlijk niets van, omdat je toch midden in de nacht niet thuiskomt uit het ziekenhuis.
"Ga je niet mee?" vroeg haar grootmoeder haar?
Zo ontwikkelde zich een gesprek op de bedrand omdat ze wel wou weten waar ze wel zou naartoe gaan en hoe ze thuis was gekomen. De antwoorden op de vragen zoals waar ze naartoe zou gaan, werden ontwijkend beantwoord "het is er zoveel beter". Naar haar zeggen zou ze er bijna 30 minuten mee gepraat hebben, idd alsof ze terug thuis was en genezen was.
Het bleek dat ze die nacht net om dat uur in het ziekenhuis overleden was. Ze had ze levendig waargenomen als verschijning, maar voor haar was ze echt thuisgekomen.
Lang was ik mondeling aangewezen op dergelijke live getuigenissen van bepaalde kennissen.

Later vernam ik veel meer getuigenissen die me gemeld werden. Met de opkomst met de computer en met verbindingen door nieuwsgroepen. Toen bestond internet nog niet en alles ging via de telefoonlijn. Ik had ook vroeg een computer, in de jaren tachtig nog. Software was peperduur en er werd veel uitgewisseld. Zo ook via zogenaamde bulletinboard (BBS). Dat waren mensen die hun pc met heel grote harddisk dagenlang op de telefoonlijn aangesloten hielden en zo toelating gaven aan hun leden om up en down te loaden. Naargelang er meer leden waren werden er ook berichten uitgewisseld.
Op de duur werden de bulletinboards ook eenmaal per dag met een andere BBS aan elkaar aangesloten en kon je eigenlijk na verloop van tijd de hele wereld bereiken in nieuwsgroepen. Ik was enorm actief in die groepen en geraakte snel goed bekend.

Intussen had het spiritisme ons te pakken en na veel geknoei kwamen de eerste correcte resultaten door en met af en toe verpletterende onvergetelijke momenten. Zo deed ik dat jaren met mijn overbuurman wiens zoon daarover een voordracht gaf. Hij had die samen met mij in elkaar gezet. De moeder deed ook wel eens mee maar was sceptisch. Ze geloofde meer in de theorie van het onderbewustzijn.

Op een zondagmorgen verongelukte die zoon. Twee dagen na elkaar viel op de slaapkamer een boek uit de kast voor mijn voeten. Ik plaatste die gewoon terug tot ik zag dat die "na de begrafenis" noemde. Na enkele maanden kwam die spontaan door. Hij gaf details van de drie dingen waar zijn moeder, zijn broer en zijn vader door zijn dood persoonlijk het meest mee worstelden.
Voorzichtig liet ik me iets ontglippen tegen zijn moeder en die zei dat het juist was. Daarop zei ik maar wat er gebeurd was waardoor ze wat onder de indruk was. Ze besloot toch eens mee te doen en daar kwamen toen overtuigende zaken aan het licht die we niet konden weten. Vanaf dat moment was ze uit haar depressie verlost. Ik heb het doodsprentje voor een herdenkingsmis hier nog liggen waar ze nu op plaatste "nu weten we dat we elkaar ooit terugzien".

Ik werd ook soms gecontacteerd door mensen die met vreemde verschijnselen kampten. Ik had eigenlijk nog nooit dergelijke geestfenomenen waargenomen, al was het vallen van die boeken er wel een. Maar toch, hij kon misschien te los op de plank gelegen hebben. Als had ik die de eerste keer toch terug tussen de boeken geplaatst.

Dit keer ging in aan huis bij iemand die thuis allerlei rare fenomenen had. Deze vertelde allerlei dingen zoals lichten, tv en dergelijke die automatisch aangingen. Op een bepaald moment was een sleutel met "flos" 1 meter van de kast gevallen waar die op zat. Ik had echter niet gezien hoe die erop zat en of hij er wel op zat.
Terwijl we alles optekenden, zat ik ook naar de vele kleine fotokadertjes te kijken die op haar schouw stonden. Als amateurfotograaf keek ik eigenlijk naar alle foto's die mensen namen. Ik denk dat er wel een tiental familiefoto's op de schouw stonden, netjes schuin gerangeerd. Daarvoor stond een erg lompe kachel en nog ervoor een rek opdat de kinderen er niet zouden aankunnen.
Toen ze even naar het wc ging, kwam ze terug en schrok dat alle kadertjes ineens omgedraaid stonden. En inderdaad, enkele seconden ervoor had ik er ook nog verder zitten naar kijken. De uitlijning van de omgekeerde foto's, en de hoek waarmee ze gedraaid stonden was geometrisch van ongelooflijke preciezie. Net zoals professionals palen voor een afsluiting zo prachtig in lijn kunnen stellen.
Maar bovendien kon je er niet aan met uitgestrekte arm, zeker niet aan de middelste. En ik? Ik was niet van mijn stoel geweest. Dit was oa. één fenomeen dat geen toeval kon zijn. Ook kon er geen verklaring voor gevonden worden. Dit moest gebeurd zijn op erg korte tijd, max. 1 minuut.

Later zou ik meer dingen beleven en sommige zouden mijn overtuiging onwankelbaar maken. En dan mag er echt geen verklaring mogelijk zijn, noch twijfelachtige getuige, nog mogelijk vergissing of iets in de aard.

Ik zou nog veel leren: er zijn immers ook geesten rond mensen die ermee meegaan of die deze gebruiken.

Aura-Oasis

Glaasje draaien

"Wij kunnen geesten oproepen"
Ik had al veel boeken van wetenschappelijk niveau verslonden. Het was oa Prof. Tenhaeff die in die tijd met grote precisie hoogstaande studies deed en dit in boeken publiceerde.
Zo had ik natuurlijk al heel vroeg ook gehoord van spiritisme, tot en met automatisch schrift, trance en overname door geesten die door het medium spraken.

Iemand die ik kende beweerde met geesten te kunnen communiceren. Het moet ongeveer 1978 geweest zijn. Ik kreeg een uitnodiging om eens mee te doen. Die tijd vond je dat nog niet op internet, de pc bestond niet eens.

Het ging om glaasje draaien. We legden elk een vinger op het glas en daarrond lagen letters van een scrabble spel.
Het duurde erg lang eer er iets gebeurde. Men zei nog dat het anders altijd direct ging. Nu verloop van tijd ging het glas dan toch over de tafel schuiven.
Er werden vragen gesteld maar de resultaten waren beneden alle peil en leken wel een onbekende taal. Met primitieve ervaring werd gevraagd of het soms iemand was van een ver land? Het ging naar ja. Zo werden we nog een hoop dingen op de mouw gespeld. Nu weet ik wel beter.

Maar het glas had bewogen op een manier die duidelijk paranormaal leek. Het glas had pogingen gedaan om te antwoorden. Alleen wisten we niet wat ik pas vele jaren nadien zou leren.
Ik experimenteerde thuis verder met vrienden en geburen. Soms ging het en soms minder. Maar vaak was de informatie van die aard dat het op niet veel geleek. De kunst was dus om ook juiste communicatie te verkrijgen die je kon natrekken.

Intussen hadden we in onze woning al vreemde geluiden gehoord, alsof er voetstappen boven op de kamers liepen. Maar ook andere geluiden. Die werden heel duidelijk gehoord en waren heel overtuigend. Er was iemand in huis. We legden niet te graag het verband met de ouija of het glaasje draaien.

We wisten niet hoe we ervan af konden geraken. We hadden al speciale zeer zware wierook gebrand, maar dat had geen effect, behalve dat het zo rookte dat je geen steek meer voor ogen zag. Het zou nog een hele tijd duren eer we van deze beangstigende fenomenen zouden afraken.

Het ouijabord werkte intussen wel goed met af en toe verbluffende resultaten. Maar natuurlijk, er moet immers eerst een entiteit aanwezig zijn die zich via iemand manifesteert. En hoe weet je dat de antwoorden niet uit je onderbewustzijn komen? Dit kan tientallen jaren duren eer daar een onwankelbaar antwoord op komt dat dan nog niet algemeen toepasselijk is. Op de duur leer je het wel herkennen.

Van de deelnemers waren er die zelf een groepje vormden en ik heb ook meer dan eens meegemaakt dat er iets heel ernstigs fout ging. Een voorbeeld is dat iemand ineens automatisch begon te schrijven en daarna snel rechtstreeks stemmen hoorde. Maar de stemmen kregen een commanderend karakter en waren voor het slachtoffer een ware nachtmerrie. Maanden erna hoorde ik deze nog eens en nog steeds was die op zoek om er vanaf te geraken. Later schreven me vele mensen met gelijkaardige problemen en vaak was glaasje draaien populair bij Chiro en jeugd op kampen. Vele werden nog dezelfde dag stilgelegd omdat het niet ging of omdat er met geweld een deur toesloeg of iets anders waarin iemand zich bang maakte.

Let dus op en denk dus niet te snel dat het je niet kan overkomen. Er zijn meerdere regels die in acht dienen te worden genomen. En je moet elke nieuwe kring ook zo vormen dat je controleerbare resultaten verkrijgt. Dat heeft vaak zijn tijd nodig.

Hoewel het loont moet ik iedereen afraden zich terug te houden. Doe dit alleen met zeer ervaren begeleiding. Het is immers niet voldoende te kunnen fietsen en te weten dat je voor je uit moet kijken. Vallen doe je ooit. En je dient te weten dat je moet remmen voor je botst. Maar het is heel verleidelijk alles voor zichzelf goed te praten... Zelfs na 20 jaar leer je nog bij. Ik denk dat je bij blijft leren. Ervaring...

Ouija en glaasje draaien is maar één vorm van spiritisme. Ik verkende nog veel andere en legde me daarna meer toe op het experimenteren met andere zaken, zoals tarot, I Tjing, pendelen. Intussen verslond ik alles waar ik wat kon uit bijleren. Ik lette er wel op betrouwbare bronnen te kiezen.

Ook het helderzien, zoals me meegedeeld was door mijn helderziende vriend en na de eerste experimenten verrassend leek, stond nog erg wankel. Het duurde meer dan 10 jaar eer dit bruikbaar werd. Ik liep ook openbare helderziende seances af van goede helderzienden.

Ik was vroeg bij het gebruik van de eerste pc's en ging snel online. Internet bestond niet maar er waren wel netwerken die ontstonden door een inbel bulletin board. Die werden later aan elkaar gekoppeld en zo ontstonden de eerste nieuwsgroepen. Ik raakte goed bekend.

Ik hoorde ook van mensen die me contacteerden die met spookachtige fenomenen zaten...

Aura-Oasis

Hypnose

Paranormale experimenten onder hypnose

Rond 1976 raakte ik dermate geïnteresseerd in hypnose dat ik alles inzette om het zelf te leren. Na een jaar slaagde ik erin de eerste persoon in een diepe hypnose te brengen.

Snel ontdekte ik dat in de hypnotische geestestoestand ook paranormale fenomenen veel gemakkelijker mogelijk bleken. Als je iemand helderziend maakte onder hypnose, dan bleek die opvallend veel juist te kunnen waarnemen wat normaal niet mogelijk is. Ik lette er wel op dat het niet om verborgen onbewuste herinneringen kon gaan. Ik stopte bijv. een voorwerp weg dat men niet had gezien en vroeg daarna of ze het wilden beschrijven of gewoon zeggen wat het was.

Stilaan werd mijn interesse in het paranormale sterker en sterker geprikkeld. Er waren personen die zich buitengewoon graag lieten hypnotiseren omdat die dat zelf heel graag beleefden. Zo experimenteerde ik ook met posthypnose. Dat is een hypnose die toeslaat op een teken dan NA de hypnose is gegeven. Daartoe wordt tijdens de hypnose die opdracht ingeprent.
Het bleek fantastisch hoe realistisch iemand die uit hypnose dingen kon zien en horen terwijl hij niet meer onder hypnose leek. Discussieren dat wat men waarnam niet klopte had geen zin. Voor hen was het werkelijkheid.


Mijn vriend had ik tijdens een bezoek bij hem thuis, zo gehypnotiseerd dat hij bij een vingerknip, vogels in zijn kast ging horen. Toen ik dat deed, moest ik die na enkele seconden stoppen want die begon als gek de kasten leeg te halen. Onstopbaar.

Een andere keer had ik gezegd dat er een verkoper aan de deur zou staan die zou aanbellen. NA de hypnose hoorde hij bij de vingerknip de bel gaan en reageerde in de aard "wie belt er nu?". Om het goed te testen zegden wij dat wij niets gehoord hadden. Hij ging opendoen, en er ontstond een hele discussie aan de open voordeur. Buitengewoon ernstig. Ook al zeiden wij dat er niemand was, het mocht niet baten. "Je ziet het toch wel zeker?" reageerde hij.
Toen in in experimenten met posthypnose hem helderziend maakte bleek hij ofwel echt helderziend te zijn of geweldig helderziend te zijn geworden met rake details die hij onmogelijk kon weten.
Hij vroeg toen een foto aan mijn vrouw die er een zocht in haar portefeuille en er een vond van haar grootmoeder.
Dat het haar grootmoeder was, was niet moeilijk te denken, maar dat er iets was met oorringen kon hij niet weten.
"Je hebt ooit oorringen van haar gekregen maar je moest ze niet hebben. Later kreeg je er spijt van en je ging ze uit beleefdheid toch halen, maar dan heb je ze mislopen".
Dit klopte, haar grootmoeder had die intussen aan haar tante gegeven.


Later zei mijn vriend bij verdere helderziende experimenten dat ik dat ook kon... Hij gaf me een vinylplaat. Na mij eerst af te vragen hoe ik dat moest doen, deed ik toch de uitspraak dat zijn vrouw die van een oude vriend gekregen had. Dit klopte. Daarna een foto, daar wist ik niet veel op te zeggen behalve dat het een timmerman leek. Dat klopte ook alhoewel het een pasfoto was en er dus niets van timmerman op te zien was.
Maar later bleek het toch zo gemakkelijk niet te zijn. Ik bleef echter jarenlang experimenteren...

Aura-Oasis

De interesse voor wat paranormaal is

Al van mijn tienerjaren was ik aangetrokken tot de mysterieuze aspecten van het bestaan. Waar kwam alles vandaan? Toch niet zomaar uit het niets? De big bang kon eigenlijk niets verklaren. Er MOET meer zijn.

Ik was ook gefascineerd geïnteresseerd in bepaalde paranormale verschijnselen van welke ik hoopte dat er enkele mogelijk zouden zijn, welke ik daarna terug ging betwijfelen. Ik hoorde immers al eens een geloofwaardig verhaal van een vreemd feit van bekende personen of vernam iets uit betrouwbare bronnen.

Op mijn 16de realiseerde ik me dat dit echter allemaal niet kon en wel heel onlogisch was, al kon het natuurlijk niet dat we al alles wisten.
Dit bleef zo tot mijn 18 jaar waarbij ik getuige werd van voorkennis, welke me op voorhand gemeld werd van een persoon die ik hier niet vernoem. De details ervan zorgden ervoor dat het onmogelijk een toevalstreffer kon zijn. Dit gebeurde af en toe. Het bleek merkwaardig te kloppen en ik zette de eerste experimenten op.

Voor mij staat het intussen vast door eigen kritische ervaring, dat bepaalde paranormale fenomenen bestaan. Dit gaat vooral op voor psychometrie, leven na de dood, geestverschijnselen, suggestieve genezing en healing.
Sommige paranormale wetenschappen hebben mijn overtuiging niet kunnen wekken en laat ik derhalve persoonlijk terzijde wat niet wil zeggen dat ik anderen daarvoor ga afkraken.

Omdat mijn overtuiging gegroeid was, ging ik op zoek, deed ik experimenten, ging ik bij mensen met ervaringen tot ik uiteindelijk de vzw aura-oasis stichtte in 1995. Het werd een bloeiende vereniging met volle zalen. Ook gaven we een tijdschrift uit.
Doordat we goedgevulde zalen hadden konden we ook erg goede gastsprekers of helderzienden vragen. Intussen is veel veranderd en gaat alles langs de digitale snelweg.

Het is niet de bedoeling van deze blog om mijn eigen biografie te schetsen. Wel zal ik zelf ervaren geschiedenissen betrekken die me beslist zelf overtuigd hebben zodat lezers ook zelf kunnen oordelen. Ik ga niet liegen of overdrijven in de verhaling van deze zaken, noch zal ik ze ook onderwaarderen. Ik geef enkel objectieve feiten en mogelijk wat ik daar persoonlijk meen van begrepen te hebben.