Onderzoek van een woning
Het was een oproep uit paniek. Zowel de vrouw als de man waren overtuigd geraakt dat er een geest in hun woning spookte.Ze hoorden voetstappen, de hond ging grommen tegen iets onzichtbaar en een jong kind was bang van die Zwarte Piet. Iedere dag rond 23 uur waren er voetstappen te horen. Ook ervoeren ze allerlei gewijzigde toestanden, zoals open deuren en dergelijke.
Ze woonden pas heel kort in dat huurhuis in West-Vlaanderen en de geschiedenis van huurders wees erop dat alle vorige huurders daar snel uitgegaan zijn. Maximaal de minimumduur van het contract woonden ze daar. Als dat zo was was dat omdat het verbreken van het contract hun veel geld kostte.
Hoe dan ook, in hoeverre neemt de verbeelding geen loop met onze angsten?
Een tweede vraag is, over welke soort verschijnselen het gaat. De oorzaak kan nogal verschillen en daarom ook de methode om die te helpen. Er zit niets anders op dan zelf de woning heel nuchter te verkennen. Niet alleen verkennen om als toerist een filmpje te schieten. Sommigen maken er zich dan vanaf met nadien wat salie te branden, maar dat was al allemaal gebeurd. Anderen kennen een Katholieke priester-exorcist die ze erop af sturen. Hoe dan ook, er waren tekens in het huis dat vorige bewoners al dingen geprobeerd hadden die niets hadden geholpen.
Na de getuigenissen aanhoord te hebben verkende ik de woning. Ik probeerde psychisch iets op te vangen maar legde ook mogelijke sporen van aanwezigheid vast met apparatuur om energievelden of temperatuurschommelingen te meten. Foto, video en geluidsopnames werden ook genomen. Niet zozeer om te zien of er iets op de foto verscheen, maar vooral om de toestand van alles in het huis vast te leggen. Als dan iets verplaatst was zou dat te vergelijken zijn.
Het eerste teken van spokerij was te vinden in een achterbouw die heel oud was, veel ouder dan de rest van de woning. Ik speurde daar een energieveld dat kort erna weer verdween. Alsof iemand met me mee kwam kijken. Daarna werd het energieveld niet meer waargenomen. Ik sloot uit dat het een natuurlijke oorzaak zou kunnen zijn door nadien alle mogelijke bronnen in kaart te brengen.
In het kleine hokje achteraan hing een kast aan de muur over de gehele lengte van de muur. Pal in het midden hing een zeer oud kruisje.
Anders dan de destijdse leefruimtes waar ieder huisje zijn kruisje had, hing dit verdacht onzinnig in wat mogelijk vroeger een kolenhok was. Het was zeker geen leefruimte noch slaapkamer geweest en niemand had het gewaagd dat kruisje weg te doen.
Het was een absurde locatie en dan nog temidden van een opgehangen, langwerpige brede muurkast. Het vereiste dus geen psychische gaven om te vermoeden dat er al lang spokerij was en het kruis daarvoor daar was opgehangen en er zelf al vanalles was geprobeerd om de woning leefbaar te krijgen.
Dit is trouwens typisch voor de vroegere methode om te pogen geesten te verdrijven. Je ziet dit kruisgebruik in veel spookhuizen en vaak zo groot mogelijk. Zelfs tussen een valse muur verscheen ooit eens een enorm zeer oud kruis dat met koord was samengebonden.
Het grootste probleem was met het zoontje, die steeds om 23 uur wakker werd van de voetstappen en de aanwezigheid op zijn kamer. Dan is hij zo angstig dan hij zonder hulp niet meer durft slapen. Maar iedereen was angstig in die woning.
Sliep die elders dan deed deze dat niet.
Nadat ze lange tijd deze gebeurtenissen aan de kant schoven wegens het feit dat ze niet in geesten geloofden, had hun overtuiging toch uiteindelijk de geesthypothese ingenomen. Deuren gingen immers open, apparaten gingen aan, tellers van energie tolden rond, lampen gingen vanzelf aan, speelgoed verhuisde terwijl er niemand thuis was geweest, kasten in de keuken werden hoorbaar open en dichtgedaan...
Er heerste een sfeer van angst.
Ook bleek duidelijk dat de buur meer wist. Hij wou die woning ooit kopen en was renovatiewerken aan het doen, toen hij alles in de steek heeft gelaten en zich bedacht had en dan de woning ernaast had gekocht.
Als ze bij de buur iets gingen lenen, zoals een ladder was hij steeds nieuwsgierig. Hij vroeg op een bepaald moment rechtstreeks "is er misschien iets in die woning?", zonder meer te durven zeggen. Beiden bleven zwijgen tegenover elkaar.
Ik schatte de woning zo'n 100 jaar, rekening gehouden met de renovatie maar ook met de oudere ruimtes achteraan. Elektriciteit en dergelijke waren duidelijk na de bouw geïnstalleerd.
Terwijl ik probeerde te wachten tot het uur van de voetstappen, hoorde ik een deur en de deur van de keuken naar buiten bleek open. Dit was een nieuwe deur die zeer goed sloot en niet zomaar vanzelf kon opengaan. Je kon ze niet half in het slot doen of niet goed dicht.
Ook hoorde ik vanuit de living verschillende keukengeluiden alsof er kastdeuren werden opengedaan.
Ook ging ik op de gang tussen de drie slaapkamers en de zoldertrap in het donker de wacht houden. Psychisch ving ik het beeld op van een oude vrouw die veel angst voor een hartaanval had en die alleen woonde. Ze had een schort aan met zwartwit ruitjespatroon. Gezien op die plaats, de man ook een druk op zijn borst had gekregen en ademnood klopte het beeld waarschijnlijk wel.
Door de luidspreker van de kinderfoon klok ineens een stemgeluid. Er was op dat niemand bij de opname-apparatuur. Er waren geen kinderen aanwezig.
Aan het bed van het zoontje mat ik een hoog energieveld. Er was geen elektrische leiding in de woning die daarvoor verantwoordelijk kon zijn maar er bleek wel een leiding buiten op de muur. Omdat elektromagnetische velden volgens wetenschappelijke veronderstellingen illusies kunnen veroorzaken, stelde ik voor het bed te verplaatsen buiten de radius.
Ik had de vraag gesteld om twee klopgeluiden te geven als er iemand was. Die waren evenwel niet luidruchtig maar sterk genoeg om op de opname te staan.
Bij verdere analyse van de geluidsopnames bleek op het achtergelaten recordertje boven ook een geluid van voetstappen te staan. Heel duidelijk en met een geritsel van metaal na iedere stap. Het leken wel laarzen. Het was ook onmiskenbaar dat het geluid in de onmiddellijke omgeving moest geweest zijn. We hadden er zeker voor gezorgd dat het overal perfect stil was. Ook hadden we goed gelet op eventuele buitengeluiden of geluiden uit de buurt die mee konden opgenomen worden. Dat was onmogelijk en de stappen waren wel duidelijk. Er was dus iets aan de hand.
